یکشنبه ۲۱ آذر ۰۰ ۱۰:۵۹
پيش نيازهاي تحصيلي براي وكيل شدن از كشوري به كشور ديگر بسيار متفاوت است. در برخي از كشورها، حقوق توسط يك دانشكده حقوق تدريس مي شود، كه بخشي از كالج عمومي يك دانشگاه در مقطع كارشناسي است. دانشجويان حقوق در اين كشورها مدرك كارشناسي ارشد يا ليسانس حقوق را دنبال مي كنند. در برخي از كشورها معمولاً يا حتي لازم است كه دانش‌آموزان به طور همزمان مدرك ليسانس ديگري كسب كنند. اغلب با يك سري امتحانات پيشرفته، دوره هاي كارآموزي و دوره هاي آموزشي اضافي در موسسات دولتي خاص دنبال مي شود.
در كشورهاي ديگر، به ويژه بريتانيا و ايالات متحده، حقوق عمدتاً در دانشكده هاي حقوق تدريس مي شود. در آمريكا، انجمن وكلاي آمريكا تصميم مي‌گيرد كه كدام دانشكده‌هاي حقوقي را تأييد كند و در نتيجه كدام يك از آنها قابل احترام‌تر تلقي شوند. در انگلستان و ولز، دوره آموزش حرفه اي وكلا (BPTC) بايد گذرانده شود تا حق كار داشته باشد و به عنوان يك وكيل مدافع معرفي شود. دانشجوياني كه تصميم به ادامه تحصيل در يك رشته غيرحقوقي در سطح مدرك دارند، مي‌توانند در عوض، قبل از شروع دوره آموزشي حقوقي (LPC) يا BPTC، مدرك تحصيلات تكميلي حقوق (GDL) را بعد از مدرك تحصيلي خود مطالعه كنند. در ايالات متحده و كشورهايي كه از مدل آمريكايي پيروي مي كنند، (مانند كانادا به استثناي استان كبك)، دانشكده هاي حقوق، دانشكده هاي تحصيلات تكميلي/حرفه اي هستند كه مدرك ليسانس پيش نياز پذيرش است. اكثر دانشكده هاي حقوق بخشي از دانشگاه ها هستند اما تعداد كمي موسسات مستقل هستند. دانشكده هاي حقوق در ايالات متحده و كانادا (به استثناي دانشگاه مك گيل) به دانشجويان فارغ التحصيل مدرك J.D (دكتر حقوقي / دكتراي حقوق) (برخلاف ليسانس حقوق) به عنوان مدرك حقوق پزشك اعطا مي كنند. بسياري از مدارس نيز مدارك حقوقي فوق دكترا را ارائه مي دهند مانند براي دانشجوياني كه علاقه مند به ارتقاي دانش و مدارك تحقيقاتي خود در زمينه خاصي از حقوق هستند.
روش ها و كيفيت آموزش حقوقي بسيار متفاوت است. برخي از كشورها به آموزش هاي باليني گسترده در قالب دوره هاي كارآموزي يا دوره هاي باليني خاص نياز دارند. ديگران، مانند ونزوئلا، اين كار را نمي كنند. تعداد كمي از كشورها ترجيح مي‌دهند كه از طريق قرائت‌هاي اختصاصي از نظرات قضايي (روش كتاب پرونده) و به‌دنبال بررسي‌هاي متقابل شديد در كلاس توسط استاد (روش سقراطي) تدريس كنند. بسياري ديگر فقط در مورد دكترين هاي حقوقي بسيار انتزاعي سخنراني دارند، كه وكلاي جوان را وادار مي كند تا دريابند كه چگونه در اولين دوره كارآموزي (يا شغل) خود مانند يك وكيل فكر كنند و بنويسند. بسته به كشور، اندازه كلاس معمولي مي تواند از پنج دانشجو در يك سمينار تا پانصد دانشجو در يك اتاق سخنراني غول پيكر متغير باشد. در ايالات متحده، دانشكده هاي حقوق داراي كلاس هاي كوچك هستند و به اين ترتيب، پذيرش را بر اساس محدودتر و رقابتي تر اعطا مي كنند.
برخي از كشورها، به ويژه كشورهاي صنعتي، ترجيح سنتي براي برنامه هاي حقوق تمام وقت دارند، در حالي كه در كشورهاي در حال توسعه، دانشجويان اغلب به صورت تمام وقت يا نيمه وقت كار مي كنند تا شهريه و هزينه هاي برنامه هاي حقوق پاره وقت خود را بپردازند.
دانشكده هاي حقوق در كشورهاي در حال توسعه چندين مشكل مشترك دارند، مانند اتكاي بيش از حد به قضات و وكلاي مجرب كه تدريس را به عنوان يك سرگرمي پاره وقت در نظر مي گيرند (و كمبود استادان حقوق تمام وقت). هيئت علمي نالايق با مدارك مشكوك و كتابهاي درسي كه دو يا سه دهه از وضعيت فعلي قانون عقب هستند.
- ۸ بازديد
- ۰ نظر